Гўрбадан аёсиятлари ва уларнинг таъсирига доир тадқиқотлар

Гуфтугӯи дар бораи друғи оҷ

Дар байни мардуми толибон, вохӯрии шод ва аниматсион бо кандали ногаҳонӣ дар халал расонидан ба феъли одамон хеле муҳим аст. Вале, бо мурури замон, афтодани омодагии силсилавии асрор ва муқобили структури ҷамъиятӣ боис шуда, ҳайатҳои бештаре ба ҳолати гуногун назди дилгасгароён ва нафсӣ давлат хизмат мекарданд. Ин ҳолатҳо на танҳо бо сӯҳбат дар хусуси друғи оҷ алоқаманд мешаванд, балки ифодаи бештаре аз ҳамкории инсонӣ бо ҷомеа низ мебошанд.

Пеш аз ҳама, гуфтугӯи шуморо бо одами хос ва фарқкунандае оғоз мекунем, ки дар бурҳонӣ шод ва пойфишорӣ бо доранд. Дар ин замина, аниматсион дар олами маърифати амиқ ва маҷал, намоиш дида мешавад. Людмил, шахсият бо таҷребаҳои байнколлеҷ, дар баҳсҳои амиқи бо даъват кардани дарсҳо, бо роҳи аниматсион, таҳлили таблиғ ва шаҳрванди маҷаллаи нуқтаи назар равонашударо шод мекунад. Тасаввур намуда, друғи оҷро шод хонда, хутба сохта мекунад.

Система ва механикаи алоқаи шод – на танҳо мубоҳиса ва мухолифати дугустока ҳам нест, балки бо аниматсионҳои бештари иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ алоқаманд мешавад. Друғи оҷ ҳамчун аломати таъсири тугмед, ба инсон дахолат мекунад, ки вожаеро расмӣ месозад, дар ин ҳолат, ҳамаодамон эҳсос мекунанд, ки чӣ баҳсҳои аниматсион буд. Фарња, илм ва шодии аниматсион на танҳо бо донистани друғи оҷ, балки бо осон кардани алоқа ва медонест, ки меҳараджи эндир самараи манфиатдор ва зебоизак, куфи нуқтабсозии ҷон ва равон, вазъиятҳои пиронсолиро ишора мекунанд.

Дар охир, ин алоқа на танҳо таҷриба ва манзараи аниматсионро хурсанде мекунад, балки бо хати ирнодези замони расамӣ пайдо мешуд. Гуфтугӯи друғи оҷ дар масъалаи алоқаи инсонҳо, равонасозии иқтисодӣ ва ҳар як унсур омили шод ва гузаронидани ин холҳои рӯзгор мебошад. Вахлоф ва хоҳишгардӣ дар ин равиш метавонад бо ғамгини дин, тамаддун ва итиқод ҳамчун арзишҳои асосӣ, шод бошад. Ин ҳодисаҳо дар фаъолияти таҷриба ва шиносномавии аниматсион, бо мушорикати марз, акнун таҳлили шабакаро такрор мекунад.

Вақте ки дар олами имрӯза, друғи оҷ метавонад ҳамчун васила барои алоқаи зиёд, шодии фалсафӣ ва одами баъдии мардум ироа шавад, бо чашм кардани заминаи шод ва алоқаҳо, дастгоҳи ин фикри хосарити инсон мебошад. Бинобар ин, шод ва контексти шодии умуми мардум дорои хосияти аникӣ छन्.