انفوزیون داخل پستانی آمپی سیلین و کلوگزاسیلین

هر سرنگ حاوی:

نشان:

این عمدتا برای درمان عفونت سینه ناشی از باکتری های گرم مثبت و باکتری های گرم منفی استفاده می شود.

آمپی سیلین یک آنتی بیوتیک پنی سیلین بتالاکتام است که در درمان عفونت های باکتریایی ناشی از ارگانیسم های حساس معمولاً گرم مثبت استفاده می شود. نام "پنی سیلین" می تواند به چندین نوع پنی سیلین موجود یا به گروه آنتی بیوتیک های مشتق شده از پنی سیلین ها اشاره داشته باشد. آمپی سیلین در شرایط آزمایشگاهی در برابر باکتری های هوازی و بی هوازی گرم مثبت و گرم منفی فعالیت دارد. فعالیت ضد باکتری آمپی سیلین از مهار سنتز دیواره سلولی ناشی می شود و از طریق اتصال آمپی سیلین به پروتئین های اتصال دهنده پنی سیلین (PBPs) انجام می شود. آمپی سیلین در برابر هیدرولیز توسط انواع بتالاکتامازها از جمله پنی سیلینازها و سفالوسپورینازها و بتالاکتامازهای طیف گسترده پایدار است.
کلوگزاسیلین یک آنتی بیوتیک نیمه مصنوعی در همان کلاس پنی سیلین است. کلوکساسیلین برای استفاده در برابر استافیلوکوک هایی است که بتالاکتاماز تولید می کنند.

آمپی سیلین به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود (اگرچه غذا جذب آن را کاهش می دهد) و در عرض یک تا دو ساعت به حداکثر غلظت می رسد. فراهمی زیستی حدود 62 درصد برای مسیرهای تزریقی است. برخلاف پنی سیلین های دیگر که معمولاً 60 تا 90 درصد به پروتئین های پلاسما متصل می شوند، آمپی سیلین تنها به 15 تا 20 درصد متصل می شود.

میانگین دفع ادراری کلوکساسیلین پس از دوز خوراکی 500 میلی گرم 37٪ بود. مجموع دفع ادراری در داوطلبان سالم 62 درصد از دوز تزریق داخل وریدی 750 میلی گرم (250 میلی گرم در ساعت به مدت سه ساعت) بود. نیمه عمر پلاسمایی کلوکساسیلین در داوطلبان سالم پس از تزریق 750 میلی گرم در یک دوره 3 ساعته 25 دقیقه گزارش شده است. نیمه عمر پلاسما در بیماران اورمیک به 49 دقیقه افزایش یافت. عبور کلوکساسیلین از سد CNS برای اهداف عملی کافی نیست مگر اینکه مننژها ملتهب باشند. کلوکساسیلین مانند پنی سیلین ها تا حدود 50 درصد از سطح پلاسمای مادر از سد جفت عبور می کند.